Poreklo tekile
Tekila se pravi od biljke plave agave i procenat alkohola se kreće od 35-55%. Prvi put je piće proizvedenu u Tekili početkom 16. veka. Pre dolaska konkistadora 1521 god. , Asteci su pravili fermentirano piće od agave koje su zvali oktli (octli), koje je kasnije dobilo popularnije ime – pulke (pulque). Nakon iscrpljivanja svojih zaliha brendija Španci su počeli desilisati astečko piće.
Don Pedro Sančez od Tagle, markiz od Altamira je oko 1600 god. počeo sa intenzivnom proizvodnjom tekile u prvoj ,,fabrici’’ u modernom Halisku.
Godine 1608. kolonijalni guverner je uveo porez na ovaj proizvod. Tekilu koju danas pijemo počela je da se proizvodi početkom 19. veka u Gvadalhari, a širom sveta postala je popularna u 20. veku. Danas su na popisu svetske baštine polja plave agave i drevne destilerije u okolini Tekile.
U porodičnim destilerijama se i danas proizvode neke vrste tekile, dok se najpoznatije proizvode u velikim multinacionalnim kompanijama. 600 vrsta tekile se proizvodi u preko 100 destilerija u Meksiku, dok je ukupno registrovano preko 2000 vrsta tekile.
Vrste tekile
Tekila se najčešće deli u pet kategorija:
Oro (zlatna)
Tekila koja je mlada i iskvarena, što znači da se dodaje karamel, šećer ili glicerin tako da je slična ukusu starije tekile.
Blanko (bela) ili plata (srebrna)
Belo alkoholno piće.
Reposado (odležala)
„Odležala“ je minimalno 2 meseca, ali kraće od godinu dana u hrastovoj buradi.
Anjeho (stara ili određeno godište)
„Odležala“ je minimalno godinu dana, ali manje od 3 godine u hrastovoj buradi.
Ekstra anjeho (ekstra stara)
„odležala“ je minimalno 3 godine u hrastovoj buradi. Ova kategorija je uvedena u martu 2006. godine.
Boja tekile
Boju tekile menja sam proces starenja, ali nezavisno od starosti dodaje se karamel čime se postiže tamna boja. Što je starija, tekila je tamnija, a ona koja je tek proizvedena je bezbojna. Shvatanja da neke tekile imaju crva u boci su pogrešna. Crv je zapravo jedna vrsta moljca Hypopta agavis koji živi na agavi. Pronalazak moljca na biljkama tokom procesa rezultuje nižim kvalitetom proizvoda.
Konzumiranje tekile
Tekila se najčešće poslužuje sa solju i kriškom limuna, na način koji se zove tekila kruda, popularno nazvana i ,,poliži-srkni-posiši’’, što predstavlja način kombinovanja sastojaka. Osoba koja pije tekilu, ovlaži prednji deo dlana između palca i kažiprsta i posoli ga. Nakon toga je redosled: poliže se so, popije tekila i posiše limun. Žestinu tekile ublažuje so, dok voće začinuje i uravnotežuje ukus.
U Meksiku se tekila pije sa sangrijom, slatkim, aromatičnim pićem od narandžinog soka, a takđe može i od čilija ili paradajza, a sve na način da se piju jednake količine tekile i sangrije. Recimo u Nemačkoj i još nekim državama umesto soli i limuna koristi se kriška narandže i cimet.
